“Wie ben jij en wat heb je met mijn vrouw gedaan?!”
Waar sta je voor
Volgens Statbel (officiële website van de Belgische overheid)- scheiden er jaarlijks gemiddeld een 6500 koppels tussen de 45 en 55 jaar.
Uiteraard ga ik die niet allemaal aan de menopauze toewijzen, maar die zal toch een belangrijk percentage hiervan uitmaken.
Dat jij nu met al die ellende zit, is 1 zaak.
Je kan alleen maar lijdzaam toekijken hoe je vrouw van tijd tot tijd transformeert tot een hoopje ellende die met zichzelf geen blijf meer weet.
En dat is ook niet uit het oog te verliezen.
Als zij het zelf nog niet weet wat er gebeurt, hoe kan jij het dan weten?
Dit brengt vaak de nodige extra spanningen met zich mee, die je beide best kan missen.
Vandaar dat ik ook hier aandacht wil aan besteden.
Zelf heb ik her geluk een ongelooflijk geduldige, soms kordate (enkel als het nodig was) maar vooral begripvolle man te hebben.
Hoewel hij in het begin ook niet wist wat hij met mij moest aanvangen, bleef hij kalm en een luisterend oor.
Ondanks ik een periode had dat ik het echt niet meer gezegd kreeg (werkelijk fysiek, mijn stem stokte gewoon), bleef hij me bijstaan.
Weliswaar machteloos, niet meer wetende wat hij wel en niet meer kon zeggen, doen of laten.
Nee, hij had het niet gemakkelijk met mij. (Nu ook niet, maar daar heeft hij voor gekozen :D)
Tot het moment dat ik hem een mail schreef met al mijn sores, gedachten, twijfels, onzekerheden tot zelfs angsten.
Voor mij werkte dit bevrijdend, omdat ik het ook allemaal van me had afgeschreven, voor hem op zijn minst gezegd verhelderend.
Hiermee was natuurlijk niet alles van de baan, maar de eerste belangrijke stap was gezet. COMMUNICATIE!!
Niet evident maar daarna ging het alleen maar de goede kant op.
Ik kon terug praten met mijn ventje en hij wist tenminste wat er aan de hand was.
Hoe er mee omgaan, was opnieuw een uitdaging voor ons beide.
Ik voelde me vooral gesteund in alles wat ik deed.
En als ik het moeilijk kreeg, bleef hij vooral kalm, gaf me een dikke knuffel en liet me vooral weten dat hij er voor me was.
Ik vraag nu ook regelmatig aan hem of hij het nog kan trekken met mij.
Het ligt niet aan jou!
Hier een hart onder de riem, want dat heb je nodig.
Je vrouw is eventjes haar zelve niet meer.
Ze gaat door een periode van onzekerheden en hormonale veranderingen waar niemand vrolijk van wordt.
En aan jou wordt niets gevraagd, alleen verwacht.
En je hebt in de verste verte geen idee wat er aan de hand is.
Ok! Misschien een klein beetje overdreven
Troost je, je vrouw weet het bij momenten zelf ook niet.
Alvast 1 geruststelling: Het ligt niet aan jou dat het vrouwtje soms transfomeert in een hoopje ellende of een fusieuze mustang.
Hier alvast enkele tips:
Ga eens door de website en kijk eens of je misschien klachten herkent bij je vrouw en praat er over.
Vraag haar of ze wil praten als je merkt dat de temperatuur benden 0 staat.
Gun haar een powernapje als ze moe thuis komt
Als je vrouwtje plots voor geen rede uitvliegt, blijf rustig! (en vermijdt oogcontact)
Heeft ze geen zin in sex, niet forceren en praat erover op het goeie moment
Vraag haar of ze nood heeft aan een psycholoog (nee, geen exorcist) om over deze berg te geraken.
Een reactie achterlaten